خرجت عن شعورى

الموضوع بقاله اكتر من اسبوعين بدا بخناقه عائليه كالعاده طبعا الصوت عالى و هتافات الزعيق مغطيه على كل حاجه نقد
متواصل لكل تصرفاتى سواء جوه البيت او بره البيت
و كالعاده انا متمسك بحريتى فى اتخاذ اى قرار لانه ببساطه يخصنى انا لوحدى بس
عارف ان كل اللى بيحصل ممكن يكون زياده خوف عليا او حب زياده بس لما يوصل لغايه ان الحب ده يخنقننى يبقى لازم انى اقول لا لكل التصرفات اللى ما تناسيبش ان حد يتعامل معايا بيها
كالعاده خرجت عن شعورى و لانى عصبى جدا و لانى لما بوصل لمرحله معينه بفقد فيها اعصابى ما بشوفش بعدها
اتنرفزت و لقيتنى بدعى على كل حاجه ارفانى فى عيشتى حتى هما كاشخاص
انتهى الموضوع انى لقيت نفسى بضرب ايدى فى حرف الباب مع الزجاج و بعد دقيقتين لقيت ان اختى بتقولى انت مال ايدك ببص لقيتها كلها دم
طبعا انهرت قدام نافوره الدم اللى لقيتها فى ايدى و خصوصا ان ضغطى كان عالى ساعتها
توقعت ان كلهم هينسوا اى حاجه و هلاقيهم جايين جرى عليا
بس للاسف واضح ان اللى كنا فيه كان اقوى من اى اعتبار تانى
المهم جريت على العياده اللى جنبنا و انا بحاول انى اوقف سيل الدم ده
الدكتور فى الاول افتكرها خناقه
المهم فى الاخر لقيته بيقول انه لازم عمليه فى ايدى علشان يخيط العضلات علشان شافها متمزقه
و بدون تطويل لقيتنى ايدى ملفوفه بشاش ابيض كتير قوى
بجد صعبت عليا نفسى جدا و عشت فى حاله ما يعلم بيها اللا ربنا
مش بس لانى حسيت انى جرحت ايدى بس لانى حتى ما حسيتش باى حد جنبى الله هم اللا اتنين من اصحابى القريبين قوى
و برده فضل الحال زى ما هو عليه بجد انا زهقت من الوضع ده
حاسس ان كل واحد فينا واقف على رصيف و مستنى التانى يعديله
و فى النهايه كل واحد فينا واقف مكانه لا انا مقتنع بكل ارائهم و اللا هم كمان راضيين عن اى حاجه انا بعملها
و فى النهايه لا يسعنى سوى ان اقول
فليسقط الكبار و عالمهم و ليسقط جيلهم و لتسقط افكارهم
فليسقط هذا العالم كله
فليسقط او اسقط
فالحريه الوحيده التى تبقت لى هى ان اتركهم ان ارحل و سارحل فورا